کتاب فرش ایران اولین کتاب و شاید به عبارتی آسان ترین کتاب من بود. که در زمان خود به عنوان اولین کتاب کامل تخصصی و فنی به حساب می-آمد.
کتاب فرش ایران در واقع شامل دو بخش بود که قسمت اول مجموعه ای از تاریخ و سابقه و.تحلیل هائی تا حدودی احساسی در مورد شرایط بافت فرش و بخش دیگر مربوط به وِیژگی های فنی و تقریبا به طور کامل مبتنی بر اطلاعات اکادمیک و تجربیات سال ها کار دراستاندارد و ورود عملی من در بخش آموزش و تولید بود
کتاب مورد استقبال زیادی قرار گرفت وبه خصوص بخش فنی آن مورد استفاده مراکز قالیبافی و یا علاقمندان آماتور و حرفه ای قرار گرفت و بعدها سر آغاز و مورد تقلید کتاب های دیگری درمورد فرش دستباف واقع شد
از ارزش های این کتاب ضرورت توجه به پژوهش تاحد آموزش های دانشگاهی برای نشان دادن ارزش های فرش دستباف بود.
داستان چاپ این کتاب که زنجیره ای ازحوادث غیر منتظر را بهمراه داشت که ضرورت دخالت و ورود برخی مقامات و حتی شخصیت هائی را درپی آورد که خاطره آن همواره در زندگیم باقی ماند.
داستان آن بود که کتاب در واقع شامل مجموعه ای از نوشته ها و یادداشت هایی بود که من نه قصد و نه تصوری از انتشار آنها نداشتم با مشورت چند تن از فرشی ها لازم دانستم که آن را با عکس هایئ مربوط به فرش و حوزه های در ارتباط با آن کامل تر کنم شاید سخت ترین قسمت کتاب همین مساله بود یا شاید درآن زمان دسترسی به منابع عکسی و تخصصی تا حدودی دشوار بود و از آنجا که از ابتدا به اینکه عکس به موضوع مرتبط بوده و در عین حال بیانگر اطلاعاتی باشد تعهد داشتم شروع به جستجو و سفر و عکاسی های میدانی (با کمک و یاری دوست هنرمند فقیدم محمد معصومی ) و کمک شرکت فرش در دادن برخی عکسها و عکس خاصی از فرش معروف بشریت عیسی بهادری که پس از مدتی تلاش از موزه ملی گرفتم (و بعدها این عکس ظاهرا پیش ناشر ماند) کردم درنهایت یادداشت ها که به صورت کتابی درآمد که برای تهیه آن نسبت به آنچه درآینده و درباره کتاب های دیگر گذراندم شاید کمترین دشواری را داشتم با مقدمه کوتاهی که مرحوم عرب زاده نوشت و من با دست خط خودش بر کتاب گذاردم آماده چاپ شد .
احتمالا خوانندگان این یادداشت ها درنظر خواهند داشت که ذکر این مسایل بعد از سالها شاید نمایش کوچکی از شرایط دشوار اجتماعی در کار چاپ و نشر کتاب بود که از همان سال های آغازین انقلاب و به وِیژه در زمان جنگ نه تنها برای من بعنوان نویسنده ای تازه کار بلکه برای بیشتر نویسندگان و اهل ادب وجود داشت و نتیجه اصلی تر را که در پایان این نوشته ها بدان اشاره بیشتری خواهم داشت ،امید دادن به جوانان و نویسندگان تازه در راه است .