مساله محرومیت ودشواری‌های بافندگان فرش مساله‌ای که راجع به آن بسیار گفته و نوشته شده است از شواهد برمی آید که این امر سابقه‌ای کهن داشته که تا به امروز هم ادامه دارد. شاید مقدمه‌ای که در این جا می‌آید مستقیماً ربطی به آنچه در روال چگونگی تولید یک فرش نوشته می-شد نداشته باشد ولی درانت‌های این مجموعه به مطلبی کلی درباره آنچه در بینا بین ین سطور نوشته شده اشاره خواهم داشت. درواقع کار بافت فرش کار چندان سختی نیست اما آنچه واقعیت دارد شرایط حاکم بر کاریست که زیر سایه‌ای از انواع محرومیت‌ها دشواری‌ها و نیازها زندگی می‌کند. تاریخ زندگی بافنده تنها داستان فقر نیست داستان نادیده گرفته‌شدن و کم‌انگاشته‌شدن است امروز اگر به فرزند یک بافنده‌ای بگویی که فرش ببافد به نظرش نوعی تحقیر است. برای آنکه مفهوم فرش بافتن آن از نظر او کاری است بدون حداقل شرایط لازم برای یک زندگی عادی بدون هیچ امکانی برای پیشرفت و تغییر. شاید او حتی به این که در حرفه قالیبافی نه قراردادی وجود دارد و نه بیمه و بهداشت و نه وام مسکنی و نه بیمه فرسودگی و آسیب حین کار چندان فکر نکرده همچنان که طی صدها سال هیچ‌کس و کسان دیگری نیز دیگری نیز به این نیازهای یک انسان زحمتکش و مولد فکر نکرده‌اند. . شاید در کار بافندگی کسانی نیز بوده‌اند که صاحب درآمد