روزنامه‌نگار نویسنده ویراستار طنز‌پرداز
با اسمعیل عباسی از آن زمان که صاحب نشریه‌ای بودم آشنا شدم آشنای من با او بدو دلیل موقعیتی مغتنم بود اول آنکه وی خانم سمایونی را به دفتر ما آورد که وفاداری او و دوستی ما نزدیک به ۲۰ سال پایدار ماند و دیگر آنکه از شیوه‌های کار من آن بود که درهر کاری که شروع می‌کردم پس از چندی شروع به توسعه و گسترش کار می‌کردم و از آنجا که معمولا در آغاز دست یاری هرکسی را طلب می‌کردم
دراین زمان دوستی عباسی موقعیت با ارزشی بود اگرچه همکاری ما از حدود مشخصی تجاوز نکرد ولی در مصاحبت او تا
حدودی از مسایل روز و روزنامه‌هایی که مدتی بود خرید ان‌ها را ترک کرده بودیم بود. و خاطرات فراوانی که به مدد حافظه
غنی‌اش بهره‌مند استفاده می‌کردیم. هر از گاهی با خانم سمایونی یادی از او می‌کردیم ومی گفتیم خبری از آقای عباسی نیست. کافی بود تلفن بزنیم و قراری بگذاریم بدون تکبر و اظهار گرفتاری سر قرار و ساعت می‌آمد. هم صحبت او فرصتی گرانبها بود واین هم صحبتی کم‌کم به یک همکاری هرچند اندک ولی با‌ارزش انجامید که حاصل آن صفحات طنز مجله نقش و فرش بود که غالباً به کاریکاتوری هنرمندانه آراسته بود. بخشی از دستاوردهای زندگی پربار او را به قلم خودش می‌خوانیم اما نمی‌توانم از ذکر مساله‌ای یاد نکنم و آن بلند نظری و بی‌نیاری بود که در رفتارش برسر مسایل مادی دیده می‌شد هرگز پیش نیامد که راجع به مسایل مالی که معمولا از طرف من مشکل داشت چون‌و‌چرا کند بهرحال هرچند شرح احوال رسمی‌اش را به خودش واگذار کرده‌ام بهرحال عباسی از آن گروه انسان‌هایی است که همواره درطول تاریخ آرام و بی‌صدا و آنچنان که از اتوبیوگرافی کوتاهش برمی-آید بی‌تلاش چندانی برای نمایش زندگی پربارش در استواری فرهنگ ملی آجر بر آجر نهاده‌اند. دوستی‌اش برای هر که اورا می‌شناسد دارای ارزش است
اسماعیل عباسی در طالقان چشم به جهان گشود. تحصیلات دوره ابتدائی و بخشی از دبیرستان را در طالقان گذراند و تحصیلات دبیرستانی را در رشته طبیعی در دبیرستان دکتر نصیری تهران واقع در خیابان سینای تهران به‌پایان برد. وی در دوره تحصیلات دبیرستانی همکاری‌اش را با نشریات موسسه اطلاعات از‌جمله مجله دختران و پسران و همچنین مجله اطلاعات هفتگی آغاز کرد و سپس به‌صورت رسمی به تحریریه روزنامه اطلاعات پیوست. عباسی حین ادامه همکاری با روزنامه اطلاعات در گروه هنر و ادب به دبیری دکتر جواد مجابی در سال ١٣۵۴برای ادامه تحصیل وارد دانشکده علوم ارتباطات اجتماعی شد و در رشته روزنامه‌نگاری از این دانشکده فارغ‌التحصیل شد. وی از دهه پنجاه در کنار همکاری با روزنامه اطلاعات، با نشریات طنز از‌جمله مجله کاریکاتور به سردبیری منوچهر محجوبی و مدیریت محسن دولو و هفته نامه مشغولیات به ضمیمه مجله تهران مصور همکاری داشت. آخرین سمت عباسی در روزنامه اطلاعات و پیش از جدائی از این روزنامه در پائیز سال ١٣۶٢، عضویت در شورای سردبیری این روزنامه بود. اسماعیل عباسی پس از جدائی از تحریریه روزنامه اطلاعات نزدیک به یک دهه به ویراستاری کتاب و سردبیری دو نشریه صنعتی اشتغال داشت و در پائیز سال ١٣٧١به دعوت غلامحسین کرباسچی مدیر و صاحب امتیاز روزنامه همشهری به اتفاق شماری از روزنامه‌نگاران قدیمی تحریریه همشهری را بنیان نهادند. از کار‌های ماندگار عباسی در همشهری بنی‌انگزاری صفحه محیط‌زیست و در‌واقع راه اندازی اولین بخش رسانه‌ای محیط‌زیست در ایران است. ان بخش با همکاری کارشناسان برجسته محیط‌زیست در جا انداختن فرهنگ این رشته مهم و حساس و آشنائی چند نسل با معضلات زیست‌محیطی ایران کمک شایانی کرد. اسماعیل عباسی در طول همکاری با روزنامه همشهری سردبیری چند نشریه تخصصی از‌جمله فصلنامه نقش و فرش به مدیریت خانم مهندس شیرین صور اسرافیل، فصلنامه جستارهای شهرسازی و فصلنامه فرهنگ معماری را در بازه‌های زمانی گوناگون برعهده داشته است. در بخش طنز‌نویسی و طراحی کم‌یک نیز عباسی علاوه بر همکاری با نشریات تخصصی این رشته از‌جمله کیهان کاریکاتور و نشریات موسسه گل آقا حضور در داوری بیش از یازده جشنواره داخلی و بین‌المللی، دبیری جشنواره کاریکاتور را در کارنامه خود دارد.
از دهه نود‌خورشیدی به این سو بیشترین تمرکز اسمعیل عباسی در حوزه ادبیات داستانی بوده است. همچنان که اولین رمان این نویسنده با نام شب گرگی که در سال ١۴٠٠از سوی نشر بهجت منتشر شد اکنون به چاپ سوم رسیده است و رمان دوم وی در دست چاپ است. عباسی خود می‌گوید، به رغم فعالیت‌های گوناگون در رشته‌های مختلف روزنامه‌نگاری، اکنون تمرکز در حوزه ادبیات داستانی و نویسندگی و تدریس در این رشته برای من بسیار جذاب و اغنا‌کننده است. گو این که راغبم درفیلمنامه‌نویسی در سینما و انیمیشن را هم در فرصت ممکن دنبال کنم.
فیملنامه‌ای از من با نام عروسی خون به کارگردانی مجید جوانمرد پیشتر و در دهه هفتاد فیلم شده است.
