بیماری بیرحمی که طی سالهای اخیر چنگال بیرحمش را در جان مردم جهان ازجمله سرزمین ما فرو برده بود برخی از هموطنان مارا بیرحمانه ربود این نیست که بین انسانهای هموطن تفاوتی بگذاریم اما دراین کره خاکی که هزروز شکل زندگی خشن تر ودردناکتر می شود وانسانها پیش ازانکه اثری از خود برجای بگذارند از کره خاکی محو می شوند ماندگاری برخی برحسب اینکه ازاین فرصت کوتاه زندگی که دراختیار انهاست چه استفادهای بکنند مهم است وازاینروست که میتوان بخوبی دریافت که زندگی برخ ازانسانها ارزش بیشتری می یابد وجای انها پر شدنی نیست  و دکتر عالمی یک از انها بود انسانی خوش رو و خوش سخن با دانشی مثال زدنی که به آسانی بیانش را به گفتاری جذاب ودلنشین بدل می کرد. درگفتگویی که دریکی از شماره های مجله با او داشتیم وانرا زمانی خواهیم اورد پای صحبت اونشستیم.

در این عکس سه تن از کسانی که هریک بنوعی از جایگاه فرهنگ هنری واجتماعی خویش گام همراهی درعرصه فرش نهادند دیده می شود که البته عباس سیاحی رنگرز هنرمند درگذشته جائی ویژه دارد. هنر بی بدیلش که صدای رسایش آنرا هموراه درگوش ناشنوای مسئولان فریاد می کرد هنوز در عرصه فرش طنین انداز است جایگاه او آن چنان خالی است که بنظر نمی رسد تاسالیان متمادی کسی بر آن بنشیند. دو دیگر یکی پرویز کلانتری نقاش هنرمندی که کارهایش را بسیار دوست می داشتم دردوره ای از فعالیت های انجمن پژوهشگران همکاری و همراهی صمیمانه وتاثیر گذاری با ما داشت. بهروز غریب پور هنرمند متواضعی که بجز چند جلسه کوتاه بخت همراهی در کار انجمن را با او نیافتیم. دیگری بهروز غریب پور هنرمند متواضع و مهربانی که قراری برای همگاری داشتیم که جز چند جلسه کوتاه امکان پذیر نشد، یادش گرامی .